De liefde voor het kappersvak heb ik te danken aan mijn moeder. 
Zij stuurde me, als klein meisje, naar de kapper met een briefje waarin stond:”Goed kort”. 
Omdat ik uit een groot gezin kom was dat natuurlijk het voordeligste, dan kon ik er een tijdje mee doen.
Ik zelf was daar alles behalve blij mee.
Er kwam dus ook een moment dat ik dat briefje in mijn zak liet zitten en zei :’Doe maar de puntjes eraf”.
( ook ik wilde graag lange haren).
Bij thuiskomst zag mijn moeder dat natuurlijk meteen:”Je hebt het briefje niet afgegeven hé, ga maar terug, het is niet kort genoeg”.
En daar ging ik dan weer.
Ik had me toen voorgenomen dat ik kapster zou worden en altijd naar de wens van het kind, de klant, zou luisteren.
Er is niet zo erg dan dat je ontevreden bent over je haar omdat je een kapsel hebt gekregen waar je zelf niet voor gekozen hebt.